ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Τα παιδιά που είτε επιδεικνύουν ειδική γλωσσική διαταραχή είτε έχουν διαγνωσθεί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (φάσμα του αυτισμού), πολύ συχνά παρουσιάζουν μεταξύ άλλων και δυσκολία στην επικοινωνία. Η αξιολόγηση αυτών των ομάδων παιδιών, είναι σημαντικό να περιλαμβάνει εκτίμηση της αφηγηματικής τους ικανότητας.

Η έρευνα που διεξήγαγαν η Courtenay Frazier Norbury και η Dorothy V.M. Bishop (2010), εστιάζεται στο να αποδειχθεί αν τα ελλείμματα στον συγκεκριμένο τομέα έχουν ποιοτική διαφορά και με ποιόν τρόπο η γλώσσα και οι πραγματολογικές δεξιότητες μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα των παιδιών για αφήγηση.

Κύριος σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της δομικής γλωσσικής ικανότητας και της πραγματολογικής επάρκειας στην αφήγηση των παιδιών με τυπική ανάπτυξη και παιδιών με προβλήματα επικοινωνίας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τα παιδιά με προβλήματα επικοινωνίας παρουσίασαν περισσότερα συντακτικά λάθη από τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Επιπρόσθετα, τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, παρουσίασαν μεγαλύτερες πιθανότητες στο να παρέχουν διφορούμενες αναφορές στην ιστορία που κλήθηκαν να αφηγηθούν.

Το συμπέρασμα που εξάγεται από τη συγκεκριμένη έρευνα είναι το γεγονός ότι το αφήγημα είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να αξιολογήσουμε τη γλωσσική ικανότητα σε μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά που παρουσιάζουν προβλήματα επικοινωνίας όπως και το γεγονός ότι οι βασικές γλωσσικές δεξιότητες μπορούν να επηρεάσουν σε μεγαλύτερο βαθμό την ανάπτυξη της αφήγησης από ότι επηρεάζουν οι πραγματολογικές δεξιότητες.